De valkuilen van de stad

Of hoe je als fietser moet leren slalommen tussen auto, bus, riooldeksels en putten in het wegdek.

In de straten waar geen fietspad ligt moet de fietser zo rechts mogelijk op de weg rijden, maar in heel wat straten is dit niet echt een optie. Zeker niet in die straten waar reeds enkele jaren op rij herstelstroken in asfalt zijn aangebracht.

Deze stroken zijn – als ze nog in goede staat zijn – glad  bij regenval en spekglad bij het minste vriesweer.

Het is een jaarlijks terugkomend fenomeen om de mannen met hun “soeptrien” te zien rondrijden en mooi stroken te zien aanbrengen wanneer het weer beter wordt, maar als hier vrachtwagens over rijden, komen deze stroken al los en telkens weer in de wintermaanden, na regen, vrieskou en zout strooien brokkelen deze volledig af.

Gevolg zijn losliggende stukken en gevaarlijke putten in het wegdek waar je als fietser moet leren tussen slalommen, en hopen dat je een begripvolle chauffeur hebt die achter je rijdt, want deze moet zich soms afvragen of wij als fietser niet beter een ademtest zouden ondergaan.

Overdag lukt dit dan nog om de putten tijdig te ontwijken, omdat je ze meestal op voorhand kan zien, maar ’s avonds of ’s nachts is dit echt moeilijk en gevaarlijk.  Menig ervaren fietsers onder ons heeft al het asfalt van iets te dicht bij gezien.

Als fietser weten we ook dat heel wat straten in Aalst op een degelijke heraanleg wachten, en dat dit ook voor een groot aantal geplant is in de komende jaren.  Enorme kosten van tijdelijke heraanleg kunnen niet gedaan worden aan straten die dan toch een volledige facelift krijgen.

Maar de voorlopige oplossing die momenteel geboden wordt, waar er 80% van het jaar tussen putten en kuilen moeten gereden worden, is ronduit inefficiënt en mogelijks levensgevaarlijk, zowel voor fietser als voor elke andere weggebruiker.

©MS

Veilig op de weg in de donkere periode van het jaar

Nu het schooljaar terug  is begonnen en zeker ook de dagen korten,  is het nog eens de tijd om extra te denken aan de veiligheid van onze kinderen, maar ook van alle fietsers.

Zelf goed zichtbaar zijn, opletten dat mede weggebruikers je zien door oogcontact te maken, en iedere fietser het gevaar van dode hoek goed aanleren is hierbij zeker belangrijk. Maar ook rekening houden met de verkeerssituatie en de wegcode respecteren.

Jammer genoeg zullen we het allemaal wel in de pers gehoord of gelezen hebben dat het eerste dodelijk ongeval met “dode hoek” reeds is gebeurd.  En zelfs mensen die het traject dagelijks nemen, en de gevaren er van kennen, daarom niet minder risico lopen.

Het is niet omdat je jezelf goed zichtbaar maakt door verlichting en heldere kleding dat de medeweggebruiker je heeft gezien.  Verstrooidheid, slechte zichtbaarheid en ook de boosdoener GSM hebben hier vaak mee te maken.

De enige manier waarom je 100% zeker bent dat de chauffeur je heeft gezien is het hebben van OOGCONTACT.

 Op plaatsen waar je een kruispunt of straat over moet, en je doorde omstandigheden geen veilig gevoel hebt, is het soms zelfs beter om van de fiets te stappen en het zebrapad te gebruiken.  Veiligheid primeert, en die paar seconden die je hierdoor zou kunnen verliezen wil ik zeker opgeven als het een ongeluk kan voorkomen.

Natuurlijk is het ook zo dat een eenduidigheid in de wegmarkering voor fietsers ook een must is, en ik hoop dat bij toekomstige her aanleg van straten en pleinen over héél Vlaanderen dezelfde wegmarkeringen zullen worden gebruikt. Agentschap wegen en verkeer wil rood voorbehouden voor echte fietspaden, en geel voor fietssugestiestroken om zo onduidelijkheid tegen te gaan omtrent het statuut van de strook. 

Dit zou zowel voor automobilist, vrachtwagenbestuurder, als voor de fietsers, het weggebruik duidelijker maken, wanneer iedereen zich dan ook aan de wegcode houdt.

Onze kinderen moeten dus ook van jongs af aan deze wegcode kennen.

Ouders kunnen best met hun kind mee de weg volgen naar school, hun op de gevaarlijke punten wijzen, en hun de wegcode aan leren.
En dan zelf ook ondervinden dat, wanneer ze morgen deze weg met de auto nemen er punten zijn waar ze misschien toch iets meer moeten opletten op wat de fietsers doen.  Soms vraag je  je af waarom een fietser een bepaald maneuver doet, maar nu zal je weten dat de bestrating op die plaats er niet zo goed bij ligt, of de situatie de fietser hiertoe verplicht.

Maak ook duidelijk wat je wil doen, steek je hand uit voor het afslaan, en ook automobilisten, je richtingaanwijzer gebruiken is verplicht.

En nu de avonden langer en donker worden is een goede fietsverlichting ook een must.

Wat zegt de wegcode? (bron FietsersBond)

Fietslichten moeten aanwezig zijn én in werking zijn tussen het vallen
van de avond en het aanbreken van de dag, en in alle omstandigheden wanneer het niet meer mogelijk is duidelijk te zien op een afstand van ongeveer 200 meter. In dat geval gaat het om een wit of geel licht vooraan en een rood licht achteraan. 

Elk extra licht mag, zolang het niet verblindend is. Dus lichten in de wielen mogen ook zeker om zo beter zijdelings zichtbaar te zijn.

Maar het gaat niet alleen om een goede verlichting, zichtbare kleding is ook belangrijk.  Draag geen uitgesproken zwarte of donkere kleren, en indien je dit wel doet, kan je er altijd onder het fietsen een fluo hesje over dragen.

Conclusie : respecteer elkaar in het verkeer, hou rekening met de medeweggebruiker en zijn situatie, hou je aan de wegcode, maar vooral durf eens te stoppen zelf al heb je voorrang om je eigen veiligheid voorop te stellen.

© MS

Printable version